[blogfa.com]

نورلند موعود یکی ازون انیمه هایی بود که بعد از پخش فصل اولش همه فکر می کردیم اومده تا یه شاهکار به یاد موندنی خلق کنه،ولی فصل دومش در حد فصل اول که هیچ، حتی در حد یه انیمه ی عادی هم نبود!

البته که بازم می ارزه فصل اول این انیمه رو ببینید و اگر خواستید از ادامه ی قصه با خبر بشید مانگای اون رو بخونید^^

به هر حال توی این پست میخوایم در مورد یکی از مهم ترین علت های شکست خوردن فصل دوم یعنی"افت شخصیت پردازی" حرف بزنیم، چه بلایی سر شخصیت های بی نظیر فصل اول اومد که اینطوری شدن؟؟ چه تغییراتی؟؟

با ما همراه باشید فرزندانم!

و راستی، فقط یه تیکه از پست حاوی اسپویله که قبلش هشدار دادم ولی به طور کلی بهتره که دو فصل یا حداقل اولین فصل رو دیده باشید که راحت درک کنید:)

تا حالا با خانوادت انیمه دیدی؟

به احتمال زیاد نه آخه درک نمی کنن، هیت می دن، وقت ندارن... هزار تا مشکل سر راهمونه:/ حقا که ما اوتاکو ها قشر مظلومی هستیم:(

ولی جدا تا حالا بهش فکر کردید؟ هر چیزی قدم به قدم ممکنه و اولین قدم برای جا افتادن ما اوتاکو ها تو جامعه اینه که بقیه رو از راه درست و اصولی با انیمه آشنا کنیم، نه فقط همسن های خودمون بلکه به پدر و مادر یا حتی مامان بزرگا:| به عبارت دیگه بشینید خانوادگی انیمه نگاه کنید، یه بار امتحان کردن ضرری نداره به سقف!

حالا اگر قبول کنیم که انیمه دیدن با خانواده امکان پذیره می رسیم به اینکه چی نگاه کنیم؟ متاسفانه، متاسفانه و متاسفانه نسل های قبلی ما دید خیلی بدی نسبت به انیمه دارند ( به طور کلی می گم، مسلما استثنا هم وجود داره) یعنی یه جمه عاشقانه تو انیمه باشه کفر و فساده حالا سریالای تلویزیون ده برابر بدتر از اینو داشته باشند خیلی هم خوب و منطقیه. پس حداقل برای شروع به انیمه ای نیاز داریم که (اینا رو صرفا بر اساس تجربه می گم) عاشقانه نباشه، ترسناک نباشه، مفاهیمش بیش از حد فلسفی و عمیق نباشه و خلاصه چوب خشک میخوایم نه انیمه:/ ولی نه، انیمش باید قوی هم باشه تا هم خودمون لذت ببریم و هم خانواده ی محترم^----^

عه آخجون دوباره برگشتم رو دور مقدمه های طویل و عجیب=))) بزنید ادامه تا چند تا انیمه که میشه با خانواده تماشا کرد رو معرفی کنم:)